Fusiedrang

By /

Na de val van het Franse keizerrijk (1815) werden de zuidelijke en noordelijke Nederlanden samengevoegd tot het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden. Eerst was het nog wat haar krabben hoe de provincie West-Vlaanderen bestuurlijk zou ingedeeld worden. Aanvankelijk bleef de provincie in vier arrondissementen opgedeeld zoals de Fransen het hadden bedacht. Maar vanaf 3 januari 1818 werd, op voorstel van de provinciale raadsleden, het aantal opgetrokken tot twaalf districten. Het opzet was om het bestuur van de plattelandsdorpen meer vanuit de districthoofdplaatsen te regelen. Wakken werd één van die twaalf districten en Markegem ressorteerde daaronder.

Om de overheidsuitgaven te drukken werden de gemeenten bovendien aangemaand om de krachten te bundelen door te fusioneren. Daar kregen ze vijf dagen de tijd voor. De burgemeester van Dentergem wilde, zonder dat evenwel eerst te vragen aan de Markegemse burgemeester Joannes Andries Lauwers, graag Markegem aanhechten. De Wakkense burgemeester bakte het zelfs nog bruiner. Wellicht had de grootheidswaanzin hem te pakken gekregen nadat Wakken tot districthoofdplaats was gepromoveerd. Hij wou niet alleen Markegem maar ook nog eens Oeselgem en Sint-Baafs-Vijve inlijven. Maar uiteindelijk gingen al die fantasietjes niet door: Markegem bleef een zelfstandige gemeente.

In juli 1818 lieten de raadsleden koning Willem I weten dat hun ideetje over die 12 districten eigenlijk maar om te lachen was en dat ze terug de oude regeling met vier arrondissementen wilden, omdat cette grande division devient onéreuse au trésor et préjudiciable aux Administrés. Het was te duur en contraproductief. Daar moest wijze Willem toch wel even over beraadslagen en brak dan na lang beraad de stok in tweeën: vanaf 7 maart 1823 werd het aantal herleid tot acht. Het district Wakken hield ineens op te bestaan en Markegem kwam onder het arrondissement Tielt.

Referenties
Scroll to Top